Sa isang maliwanag na araw, naghahanda si Berenice para sa isang malaking pagtatanghal ng kanyang proyekto sa agham, na ginagawa niya sa buong taon.
Kaya’t hahanapin niya ang pinakamagandang damit na mayroon siya, ngunit nang makita niya ito ay nahulog ang ilang mga pindutan.
At sinabi niya, “Ay, hindi pwede! Ang maganda kong damit, ngayon kukunin ko na ito upang ayusin.”
Samakatuwid, nagpunta siya upang kunin ang damit at ang mga pindutan na nahulog, upang maayos nila ito at maging handa sa oras para sa mahusay na pagtatanghal ng proyekto.
Papunta sa lugar kung saan aayusin ang kanyang damit, nakita niya ang oras at walang natitirang oras para sa pagtatanghal, kaya’t nagmamadali siyang dumating sa oras at sa oras na iyon nang hindi napansin na nahulog niya ang mga pindutan mula sa kanyang bulsa.
Nang makarating ako sa lugar, ang lahat ay nangyayari ayon sa plano at aayusin nila ang kanyang damit, ngunit nang hinanap ko ang mga pindutan, hindi ko makita ang mga ito.
Pagkatapos sinabi niya “Inihulog ko ang mga ito sa kalsada Nasaan ang mga pindutan?”
Dahil siya ay maikli sa oras, mabilis siyang nagpunta upang hanapin ang mga pindutan sa mga lugar kung saan naisip niya na maaaring mahulog ito.
Ngunit sa bawat lugar na pinagdaanan niya ay hindi niya ito mahahanap.
Matapos ang ilang sandali ng pagpapatuloy sa paghahanap, napunta siya sa isang lugar kung saan sa palagay niya mahahanap niya ang mga ito at maraming magkatulad na mga pindutan, kaya’t sinimulan niyang hanapin ang mga ito sa napakaraming nasa loob ng lugar.
Matapos ang labis na paghahanap para sa kanyang mga pindutan, natuklasan niya na wala ang mga ito sa lugar.
At sinabi niya “saan sila maaaring maging? Hindi maaaring maging sila ay nawala.”
Kaya’t patuloy siyang nag-iisip at naalala kung nasaan sila.
Nang makarating siya sa kung saan naisip niya ang mga ito, nakilala niya ang isang napakabait na ginang na nagngangalang Josefina at sinabi sa kanya na mula sa madaling araw ay hinihintay niya siya na bumalik dahil sa mga pindutan nito na nahulog, na dahil pupunta siya napakabilis na hindi niya siya maabot upang maibigay sa iyo ang mga pindutan.
Kaya’t ibinalik niya ang mga pindutan at maraming pasasalamat sa ginang na naghintay sa kanya sa lahat ng oras hanggang sa bumalik siya upang makuha ang mga pindutan.
Sinabi niya na “napaka-espesyal mo, maraming salamat kung wala ang iyong tulong ay hindi ko mababawi ang mga pindutan upang maayos ang aking damit at marahil ay nawala sila.”
Nagpaalam na sila at inayos niya ang damit, nang handa na siya ay nagpunta siya sa pagtatanghal.
Suot niya ang kanyang magandang damit at dumating siya nang tamang panahon upang ipakita ang kanyang mahusay na proyekto sa agham, na kung saan ay isa sa mga pinakamahusay na proyekto na naisumite at lubos siyang nasiyahan tungkol dito, hindi lahat ay nawala ayon sa plano, ngunit naging matagumpay ito.
May-akda: Samuel Frias 
Nakarehistro sa SafeCreative.