Sa isang malaki at magandang kagubatan, nanirahan sa isang sloth na nagngangalang Daniel, na palaging nag-hang mula sa mga puno at na bihirang gumawa ng anumang kapanapanabik, nais niyang magkaroon ng isang hindi kapani-paniwalang araw at may kasiyahan dahil ito ang kanyang kaarawan.
Sa sandaling iyon habang iniisip niya ito, nagulat siya ng isang adventurous na unggoy na sumusunod sa isang landas ng pagkain, na naiwan ng mga ibon.
At sinabi sa kanya ni Daniel na “Palagi akong nakatira sa kagubatang ito at hindi pa kita nakikita, paano ka nakarating dito?”
Sinabi ng unggoy, “Buweno, narito ako sapagkat sumusunod ako sa daanan para sa pagkain na naiwan ng mga ibon. Magiging isang magandang pakikipagsapalaran kung nais mong sumali sa akin ”.
Sinabi ni Daniel, “Oo, sasali ako. Sa katunayan, inaasahan ko ang isang mahusay na pakikipagsapalaran. Nais kong magkaroon ng isang magandang araw, lalo na’t ngayon ang aking kaarawan.”
Kaya, nagtakda ang dalawa upang magsimula sa isang mahusay na pakikipagsapalaran sa paghahanap ng landas ng pagkain na naiwan ng mga ibon.
Bago sundin ang daanan, tinanong siya ng unggoy kung gusto niya ng prutas, na mayroon siya para sa kalsada.
Kaya tinanggap ito ni Daniel at kumain ng ilan upang mapuno ng enerhiya para sa mahusay na pakikipagsapalaran.
Pagkatapos nito, sinundan nila ang landas na hinahanap nila.
Ngunit sa kanilang pag-usad sa lugar, natagpuan nila na ang landas ng pagkain ay kumalat sa iba’t ibang direksyon at ngayon mas mahirap hanapin ang tamang landas.
At sinabi ng unggoy, “Paano kung magkahiwalay tayo?
Pagkatapos ay tumugon si Daniel. “Maraming mga landas na mapagpipilian, at maaaring maging mas mahirap hanapin ang tamang landas kahit na naghiwalay tayo ng mga paraan, kaya mas mahusay na magkasama at pumili ng isang landas lamang.”
Medyo nag-isip ang unggoy at sinabi: “Tama ka, kung nahahati tayo ay mas mahirap makuha ang hinahanap natin, kaya’t dapat nating isaalang-alang kung aling landas ang maaaring maging tama.”
Kaya’t iniisip nila sandali hanggang sa mapagpasyahan nila kung aling daan ang pupunta.
Sa kanilang pag-usad, natuklasan nila na ang landas ng pagkain ay nagsimulang mawala at pareho silang medyo nag-aalangan na magpatuloy.
Ngunit sinabi ni Daniel na “magpatuloy tayo, baka may mahahanap tayo pagdating natin doon.”
Kaya’t nagpatuloy na sila sa lakad at, sa kanilang sorpresa, nakita nila ang tamang paraan kasama ang pagkain na naisip ng unggoy.
At sinabi nila “wow, kamangha-mangha ito.”
Natagpuan nila ang isang malaking dami ng pagkain, na katabi ng isang magandang ilog.
Pareho silang kumain ng marami, at nang matapos ang mahusay na pakikipagsapalaran, sinabi ng unggoy: “Tapos na ang pakikipagsapalaran na ito at maghahanap ako ng isa pa. Gusto mo bang sumama?”
Ngunit tumugon si Daniel na “hindi salamat, nagkaroon ako ng isang kamangha-manghang pakikipagsapalaran at kung ano ang tila isang ordinaryong araw ay naging isang pambihirang araw, talagang naging isang kamangha-manghang kaarawan na hindi ko makakalimutan.
Pareho silang nagpaalam at nagpatuloy sa kanilang mga landas, inaasahan na balang araw ay magkita muli sila.
May-akda: Samuel Frias 
Nakarehistro sa SafeCreative.